Dünya üzrə "vəhşi pambığın" bir sıra növləri var. Bunlara Avustralyada, Afrikada, Mərkəzi Amerikada, Aşağı Kaliforniyada, Brazilyada, Meksikada və digər tropikal ölkə və adalarda təsadüf edilir. Təmizləmə ilə bağlı çətinliklər səbəbindən, iqtisadi cəhətdən istifadəsi əlverişli deyil. Bir sıra genetik yardımlara baxmayaraq, bugünün pambıqları "vəhşi" sortlardan yaranıb və irəliləməyədə davam edir.
Hal-hazırda dünyda kommersiya məqsədilə becərilən pambıqların beş əsas sortu var. Bunlar Misir, Dəniz Adası, Amerikan Pima, Asiya və dağətəyi sortlarıdır. Uzun, günəşli və şaxtasız 160 günə ehtiyacı olduğundan pambıq 45 dərəcə şimal və 30 dərəcə cənub en kəsiyində becərilməlidir. Ən böyük pambıq istehsalçıları Birləşmiş Ştatlar, Çin Xalq Respublikası, Hindistan, Pakistan və Özbəkistan Respublikalarıdır.
Pambıq bitkilərinin əkindən sonra ümumi bir zaman çərçivəsi var. Ən ideal şəraitdə, pambıq toxumu 5-10 gün arasında cücərir və çıxır. Bitkidən çıxan ilk iki yarpaq günəş şüalarını daha tez əmdiyindən bitkinin gələcək inkişafında mühüm rol oynayır.
Təxminən iki-dörd həftəliyində gərçək yarpaqlar çıxmağa başlayır. Bitki böyüdükcə yarpaqların sayı və çəkisi artır. Beş-yeddi həftəliyindən isə kiçik tumucuqlar çıxmağa başlayır. Üç gün ərzində açılmış çiçək tozlanmaya başlayır. Daha sonra rəngini dəyişərək krem (və ya sarı) rəngindən açıq qırmızı rəgə çevrilir, sonra ağarır və tökülür və kiçik pambıq qozası ortaya çıxır. Bu qozada toxumlar olduğundan meyvə sayılır. Hər bir qozada 500000 lif və hər bir pambıq bitkisində 100-ə yaxın qoza olur.